1․Տրված հատվածները արևմտահայերենից փոխադրի՛ր արևելահայերեն։
Մեր թթենիները հինգ ամիս բերք կուտային։ Մայիսի առաջին շաբաթները կճերմկնային, հունիսին կանուշնային։ Հուլիսին, օգոստոսին անանկ կըլլային, որ մեղր կդառնային, մատերնիս իրար կփակցնեին: Օգոստոսին վերջավորությանը, սեպտեմբերին՝ չամիչ կըլլային։ Ճյուղերը կմնային, կամ, գետին կթափեին։ Չամիչներեն ալ անուշ։ Մինչև Վարագա խաչերը՝ թե իրենք իրենցմե կիյնային, թե նորեն կբուսնեին։
Բայց մենք կխնամեինք մեր թթենիները։ Մայիսեն առաջ կհարդարեինք ծառերուն տակը։ Խիճ մը, խոտ մը պիտի չմնար։ Ծեփիչով կծեփեինք։ Լողով կլողեինք։ Ագուգաներով կծածկեինք առուներու ցանցը: Այսինքն՝ գետեզերքի մողիներու, ուռիներու, եղեգներու ճյուղերով կգոցեինք։ Հողով կծեփեինք։ Փապուղի կընեինք, որպեսզի թութերը առուները չիյնան ու գետը չերթան։ Կաղբեինք արմատերը, ամեն յոթը օրը կոռոգեինք, ջուրով կողողեինք։
Հակոբ Մնձուրի «Արմտանի այգիները»
Մեր թթիները հինգ ամիս բերք էին տալիս։Մայիսի առաջին շաբաթները սպիտակում էին ,հունիսին քաղցրանում էին ։Հուլիսին,օգոստոսին այնպես է լինում որ մեղր էին դառնում,մատներնեերս իրար էին կպչում ։Օգոստոսի վերջերին, սեպտեմբերին չամիչ էին լինում։ Ճյուղերը մնում էին կամ գետնին էին թափվում։ Չամիչներն էլ քաղցր։ Մինչև Վարագա խաչի տոնը իրենք իրենց ընկնում էին կամ թե նորը բուսնում էր։
Բայց մենք խնամում էինք մեր թթենիները։ Մայիսից առաջ ծառերի տակը հարդարում էինք։ Խիճ ու խոտ պետք է չմնար։ Ծեփիչով ծեփում էինք։ Լողով հաղթեցնում էինք։ Ագուգաներով ծածկում էինք առումներով ցամցը։ Այսինքն՝ գետեզերքի մողիներու, ուռիներու, եզեգներու ճյուղերով կգոցեինք։ Հողով ծեփում էինք։ Հողով անցքերը փակում էինք, որպեսզի թութերը առուն ու գետերը չգնար։ Գոմախպում էինք արմատները, ամեն յոթ օրը մեկ ոռոգում էինք, ջրով ողողում էինք։